Monday, January 30, 2006

Hakham Yishak Kaduri zs"l


The Passing of a Much Loved Rabbi

On Shabbat Tevet 28 5766, January 28, 2006, the well-known rabbi, Hakham Yishak Kaduri of Jerusalem passed away. Hakham Yishak Kaduri was the most revered mekubal (kabbalist) in Israel, considered the most respected in our generation. The elderly rabbi was said to be about 106 years old.


Hakham Kaduri was born in Ottoman Turkish Iraq between 1897 and 1900. In the true Sephardic tradition, the young Yishak Kaduri was a man of the world and a man of the Torá (Jewish law). He started out working with his hands in the trade of binding books. His education took him to Hakham Yosef Haim (known as the Ben Ish Hai), sometime before he was 13. Hakham Yishak Kaduri would go on to become one of the final disciples of the Ben Ish Hai--the last leader of Iraqi Jewry under the Turkish sultan.


The Ben Ish Hai had a great love for the holy land and generously gave his moral and financial support to several charity funds in Jerusalem. As a result of his influence, the Baghdadi born millionaire, Yosef Abraham Shalom of Calcutta, India bequeathed a sizable amount of money to the renowned Porat Yosef Yeshiva in the old city of Jerusalem, a Sephardic yeshiva that Hakham Yishak Kaduri would later attend. The Ben Ish Hai had traveled to Jerusalem from Iraq, via Damascus, in 1869. There is no doubt that his experiences and passion would later influence his student, the young Kaduri who would eventually make relocate to Jerusalem before his 18th birthday.


In 1909 when Hakham Yosef Haim died, the still young Yishak Kaduri was living in land that was still under the Ottoman Empire. When the Turkish lands fell following World War I, the new international boundaries of the modern 20th-century state of Iraq were drawn. These borders bore little resemblance to those of the provinces of Ottoman Iraq. On the west and south, Iraq connected to the sands of the Syrian and Arabian deserts. It was during this period of turmoil and international political change that Yishak Kaduri emigrated to Eres Israel (the land of Israel).


Once there, he studied at a yeshiva in Jerusalem and became a student of the kabbalists who had worked in Jerusalem since the beginning of the 19th century. This group included Hakham Salman Eliyahu, father of the former Rishon L'Sion, Chief Sephardic Rabbi of Israel, Mordehai Eliyahu.


In 1998 a most unusual meeting took place in Jordan involving Hakham Yishak Kaduri and King Hussein of Jordan. The interaction between the Jordanian leader and the rabbi started years previous when the rabbi sent a message calling upon Hussein to work towards peace in the world. Kaduri had flown to Jordan as a personal guest of King Hussein, but he didn’t join the rest of the delegation on the specially prepared flight or later in a car to the mountain, instead, he was flown in a helicopter piloted by Hussein himself. Hakham Kaduri would be taken to the burial location of Aaron the High Priest, brother of Moshe, buried on Mount Hor in modern Jordan.


This was an unusual visit, as King Hussein had been a virulent enemy of the Jews for decades. He is remembered as the man who called upon the destruction of Israel, severely desecrated the Jewish cemetery on the Mount of Olives, and whose troops destroyed every single synagogue in the Old City of Jerusalem before 1967. But before the meeting, Hakham Kaduri's son clarified that his father would not be visiting the king in Amman for an official visit. He stated the purpose of the trip was only to pray at the gravesite of Aaron.


In his later years, Hakham Kaduri lived in the Bukharim neighborhood of Jerusalem and was associated with the Nachalat Yishak Yeshiva. He was an expert on making religious amulets and many members of the public possess a gold or silver amulet of his. It was said Kaduri had learned from the great kabbalists of previous generations the practice of writing amulets which heal, enhance fertility, or were able to being success. Every weekend many people, locals and visitors, would visit the rabbi to kiss his hand out of respect or to get a special blessing for marriage, health or financial stability.


Hakham Kaduri and the rabbis of Jerusalem never accepted the commercial exploitation of the Jewish tradition of kabbalah by cult teaching facilities located in Buenos Aires, London, Los Angeles, New York, Tel Aviv and elsewhere. Kaduri realized that the international kabbalah educational facilities, each with its own teacher called “rav”, were nothing but sham operations to gather billions of dollars from easily enticed victims. When the cultish organizations were joined with a well known pop singer who similarly exploited kabbalah for her own gain, Hakham Kaduri issued a statement declaring that people who supported them were endangering their souls.


The Sephardic rabbi had been hospitalized and was in the intensive care unit at Jerusalem’s Bikur Holim Hospital after being diagnosed with pneumonia. Prayers and well wishes streamed in from all over the world for the ailing elder. Former Chief Rabbi Ovadia Yosef visited Hakham Kaduri at the Hospital and called upon well-wishers worldwide to recite the entire book of Tehillim (Psalms) on his behalf. The current Sephardic chief rabbi, Hakham Shelomo Amar, held a special prayer session for Hakham Kaduri at the Western Wall, the Kotel plaza in Jerusalem.


Hakham Kaduri is survived by a wife, Rabbanit Dorit Kaduri, many children, grand children and great-grandchildren. His loss is another fracture in the chain that connects the Jewish people to the rabbis of yesteryear; he was one of the last who was schooled in the Sephardic traditions that developed over many centuries in the Ottoman lands where the Sephardic Jews found refuge and thrived for hundreds of years before the modern State of Israel was established.


Barukh Dayan Ha Emet. May the Almighty comfort the family of Hakham Yishak ben Tufaha among the mourners of Sion and Jerusalem.

Kaduri funeral draws over 200,000

Over 200,000 mourners, haredi, modern Orthodox and secular, jammed the streets surrounding the Nachalat Yitzhak yeshiva in Jerusalem's Bukhari neighborhood on Sunday to honor the eldest of kabbalists, Rabbi Yitzhak Kaduri, who passed away Saturday night.

Kaduri, who was lucid and chatty up until two weeks ago, was between 104 and 114, depending on who one asked.

In his eulogy, Chief Sephardi Rabbi Shlomo Amar relayed to the teeming mass of humanity that gathered outside the yeshiva Kaduri's wish that each and every person present accept upon himself or herself one good deed.

"He was sacrificed for all of us," said Amar. "We must repent."

Rabbi Reuven Elbaz, known as the head of the "tshuva movement," a grassroots push to encourage religious observance, spoke of Kaduri's righteousness in heart piercing lamentations.

"He was our spiritual light tower," cried Elbaz. "We are lost without him."

Rabbi Ya'acov Hilel, head of the Ahavat Shalom Yeshiva and a respected teacher of Kabbala, said that Kaduri was not just a Jewish mystic. "He was a role model for the pursuit of truth who mastered anger, never argued, nor was he ever jealous or hateful. He had nothing but love for the Jewish people."

Rabbi Ovadia Yosef, Shas's spiritual leader and the most respected Sephardi halachic authority alive, also eulogized Kaduri. But Yosef's unclear pronunciation, coupled with the poor sound quality, made his short speech impossible to understand.

Kaduri's popularity among all walks of the Jewish people was apparent in the crowd.

Viewed from a distance, the dominant colors of the masses that arrived in Jerusalem were black and dirge blue. But interspersed were colors that revealed non-haredi religious affiliations. There were secular men who had hastily pinned throw-away kippot to their heads and women who wore pants. Residents of Nahariya, Beersheva and Afula coupled with mourners from Netivot and Bnei Brak.

Judy Nir-Moses-Shalom, secular wife of MK Silvan Shalom (Likud), told Army Radio of the amulet she received from Kaduri.

"I almost cried when I heard," said Moses. "He was so pure and clean."

The crowding was so severe in the narrow streets of Jerusalem's Bukhari neighborhood that more than ten people fainted, a policeman's leg was bruised after being inadvertently knocked over and trampled and another man's chest was crushed after he was trapped under a fence uprooted by the pushing mobs. At least one careless onlooker, among dozens who tried to escape the crowds by climbing to higher ground, fell from a rooftop.

Every person present in a kilometer radius of the yeshiva between 12:00 noon and 1:30 p.m. - the peak of the crowding during which the eulogies were given - experienced the sporadic frantic fear of being bowled over and trampled underfoot or crushed against a building, a lamppost or a parked car.

There were repeated threats by the organizers that the speeches, which were cut short, would be halted if the pushing continued. The sound system was disconnected by the unbridled masses, creating short oases of quiet between the booming echoes of speeches of praise.

Moshe Nimni, one of Kaduri's closest aides, said 14 planes of Kaduri supporters arrived from France to take part in the funeral.

"The Beit Yisrael Internet site has been flooded with stories of Kaduri's miracles," said Nimni. "Whether it is a woman who gave birth after many barren years or a someone who was healed from his sickness."

Nimni said that 90,000 had volunteered to read psalms for Kaduri's soul.

Thursday, January 26, 2006

Pulsa D'Nora


B"H

Diante dos abismos infinitamente escuros de opiniões, verdadeiros "achologismos" ignorantes sobre este (e outros) assuntos da Torá, e com a intenção única de evitar o propagar cada vez mais corrompido deste tópico (assim como tenho feito sobre outros), resolvi explicar com brevitude, seu verdadeiro significado e origem.

Com a fama que assuntos como a Pulsa D'Nora recebem rapidamente, poderia-se assumir que, a ordem e cerimonial antigos envolvidos devem ser muito conhecidos e de facil acesso em livros Cabalísticos. Entretnato, nada poderia estar mais longe da verdade. Nas centenas se não, milhares de livros de Cabalá que existem impressos, nenhum contém a "formula" para o ritual de maldição da Pulsa D'Nora! Portanto, salvo se alguém recebeu esta informação por uma tradição oral, explicando como deve-se proceder, ninguém de fato sabe como realizá-la, mesmo diante de tanto charlatanismo e pretenções de alguns que afirmam deter este conhecimento.

A Pulsa D'Nora foi erroneamente associada com uma certa Escola de Cabalá conheicda como Cabalá Ma'asit (mágica). A Pulsa D'Nora não é uma formula mágica. Torá e Judaísmo não têm conexão alguma ou qualquer tolerância com magia em qualuer espécie. Portanto, a consideração de qualquer coisa na Santa Cabalá, uma parte integral da Torá de Hashem entregue no Sinai, como tendo alguma ligação com magia é uma sugestão espúria e ofensiva. A Pulsa D'Nora não é verdadeiramente uma "maldição de morte" assim como muitos erroneamente crêem. Nenhum Rabino ou Cabalista tem o direito ou a autoridade de amaldiçoar outra pessoa para que ela morra. De acordo com a Lei da Torá, a única maneira que um Judeu é condenado à morte é pela violação de leis Bíblicas específicas; e isso somente depois de ter sido julgado e condenado por um Sanhedrin (grande tribunal) casher e de consagrada autoridade - algo que não existe em Israel (e no Povo Judeu) desde os dias do Templo Sagrado!

A Pulsa D'Nora foi formada como uma a última linha de batalha, o recurso final após e quando todas as formas de justiça humana falaharam para proteger o Povo Judeu. A Pulsa D'Nora é verdadeiramente um conjunto de orações clamando a Hashem para julgar um indivíduo, considerado maldoso e perigoso para o Povo Judeu, mas que se encontra fora do domínio da justiça humana de puní-lo.

O Rabino ou Cabalista que lidera o minyan (quórum de 10 homens Judeus) na realização desta cerimônia pode a Hashem para julgar a alma do indivíduo em questão e se ele for considerado em falta, então que Hashem o julgue e o remova de continuar a ser uma ameaça e perigo contínuos para o Povo Judeu. Essencialmente, a Pulsa D'Nora é nada mais do que um clamor deseperado de ajuda feito a D'us. A pessoa que acredita no poder da oração se impressionará por esta. A pessoa que não acredita no poder da oração, ignorará a Pulsa D'Nora, da mesma maneira que uma pessoa ignora qualquer outra oração. O poder da A Pulsa D'Nora deriva mais da angústia dos que estão sofrendo sob a mão do perverso inalcansável, do que da cerimônia propriamente dita. A cerimônia somente dá forma e expressão ao sofrimento das pessoas. É somente D'us que julga, pois nenhum ser humano tem a autoridade de brincar de D'us.

Entretanto, a Pulsa D'Nora não é algo que deve ser visto de maneira leviana. A cerimônia inclue a recitação de certos Shemot Kodashim (Nomes Santos). Isot somente já representa um feito sagrado. Assim como é dito pelos nossos Sábios, quando uma pessoa se aproxima da Corte Celestial que julga a alma de um perverso acusado, o primeiro a ser examinado pela Corte Celestial é aquele que faz a petição! Se aquele que busca a justiça ele mesmo não é um justo e reto, então a Pulsa pode ser voltar como sua própria cabeça - e será então aquele que fez a petição que encontrará com o destino fatídico ao invés daquele se está sendo acusado! Por esta razão, usar a Pulsa D'Nora é algo muito perigoso, pois quem de fato pode (afirmar e) se colocar diante da Corte Celestial, proclamando ele mesmo como sendo um justo e reto? Muitas vezes, o Rabino que faz a petição oferece sua própria vida como uma expiação para a oferenda das orações da Pulsa D'Nora, para garantir que a Corte Celestial de fato lidará com o assunto do perverso em questão.

Tudo isso parece ser temeoroso para alguns e tolo para outros. É de acordo com da um indivíduo julgar por eles mesmos se eles desejam aceitar a legitimidade do poder da Pulsa D'Nora. É importanto remover os mitos e revelar fatos verdadeiros, sempre com a esperança que atra'ves da verdade, o Povo Judeu encontrará paz e união, apressando a única e verdadeira Redenção do Mashiach, e que isto seja muito em breve me nossos dias, amém ve'amém selah.

Wednesday, January 25, 2006

LADINO

LOS PASEOS AL BOSFOR

Cada uno de entre nozotros ke nasio i se engrandesio en Estambol i bivio ayi en los anyos 50-60 i antes de esto, se akodra sin duda de los paseos ke se azian al Bosfor en los mezes d'enverano.
En akeyos dias kuando dinguno, no se sonyava de dar un salto por 3 o 4 dias a uno de los paizes de Evropa, sin avlar de vajes a las Amerikas, al Leshano Oriente i mas ande no..., para mozotros las kreaturas, estos paseos eran komo el mijor viaje del mundo. La alegria era muy grande i ainda mas la emosion...
Kuando muestros djenitores (padres) kedavan de akordo kon otras famiyas mas de salir a un semejante "piknik" asperavamos kon despasencia ke despunte el dia. Todos los aparejos se azian la noche antes: sovre la meza de la kuzina o de la kamareta de komer se metian los chinis, los pirones i kuchiyos, un mantel, shavon (jabón) para lavar los platos i las kupas, una bala, una kuedra para saltar ke servia tambien para azer una kuna, i una manta para la kuna.
El menu de estos paseos era bien riko: para el dezayuno mos yevavamos burekas de kezo, kezadikas de berendjena i bulemas de espinaka, sin olvidar el kezo blanko, el kashkaval, las azetunas pretas i los guevos haminados. Las komidas preferadas de estos paseos eran las albondigas de karne fritas, arroz kon kaldo de tomat fresko, pimyentones reyenados kon arroz, berendjena frita, pishkado frito, pipinos i tomates para la salata ke se aprontava en el lugar, i si todo esto no abastava avrian tambien kutis de sardela (latas de sardina)
Esto todo se metia en chantas (canastas) i a las 6 de la manyana o "alas siete madrugadas", komo dizia mi nona Zimbul, saliamos a kamino. Estos paseos eran komo una aventura. En akeyos dias ¿ken tenia otomobil privado? i tan demprano no avia ni taksi ni otobuses. El solo remedio era de azer el kamino a pie asta el kiupri (el ponte de Galata onde se topavan las eskalas para el Bosfor) i alkansar al primer vapor para pueder profitar (aprovechar) el dia. Ni los chikos ni los grandes se keshavan del pezgo (quejaban del peso) de las chantas i del largo kamino ke se azia asta el kiupri, abashando por Yüksekkaldirim.
Despues ke se merkavan los lilyetos asperavamos al lado de las kandjelas de fieroo, ke en efekto eran dos grandes puertas ke se avrian kuando el vapor akostava a la eskala. En akeyos dias los vapores eran chikos i no muy rapidos i akostavan a todas las eskalas en las dos kostas del Bosfor aziendo zig-zag. Este era un viaje maraviyozo ke a las vezes durava mas de dos oras en una sola direksion.
Los lugares preferados para estos paseos eran Hünkar i Circir ande avia manaderos de agua buena, i Rumeli Kavak, la ultima eskala en la parte evropea del Bosfor, ande las aguas de la mar Marmara se bezan kon las aguas de la Mar Preta.
Abashando del vapor, la primera koza era de merkar karpuzes i pan fresko. Para suvir a Hünkar o a Circir alkilava un payton o talika komo lo yamavan en Estambol, i despues de oras en el kamino se yegava enfin al lugar del piknik. Estos eran grandes kafes kon mezas i siyas, i un restorante o seria mas djusto dizir una kafeteria, onde se puedia merkar berevajes kaentes (bebidas calientes) i yelados o adjustar algo a las komidas ke se traian de kaza. Las aguas de los manaderos korrian entre los arvoles i las plantas ke kuvrian las kolinas i yegavan asta las mezas onde nos sentavamos. Los karpuzes se metian alientro de estas aguas freskas para yelarlos.
Se disho paseo, se disho komer. El dia empesava kon el dezayuno. Asta la komida de medio dia pasavamos la ora djugando, kaminando entre la arvoleria i arankando flores ke traiyamos a kaza kuando ya estavan amurchadas. Los "grandes" djugavan kartas, tavli (shesh-besh) i azian sohbet. Entre un pranso al otro se metia sovre la meza igos freskos i dulzes komo la miel, sheftalis, el karpuz ke entremientres ya se avia yelado i otras frutas mas, para mojar la boka. Oras de tadre, antes de salir a kamino, se komia lo ke kedo del dezayno. En el kamino de retorno las chantas ya estavan mas livianas ma mozotros estavamos un poko mas pezgados (pesados). Tornavamos a kaza kuando ua eskuresia, kansados ma muy kontentes i alegres, asperando kon despasensia al sigiente paseo.

Relatado por Zelda Ovadia para Aki Yerushalayim

Sunday, January 22, 2006

"Djudios muevos" del nordeste brasiliano: El eterno retorno del reprimido


Desde los anyos 60 esta akontentesiendo un fenomeno kuriozo: el deskuvrimiento de lugares, en diversas partes del mundo, onde biven djudaizantes, kristianos konsientes de sus raizes djudias i ke bushkan a retornar a la relijion de sus antepasados. Al prinsipio de la dekada de los 60 se deskuvrio ke en la rejion portugeza Tras-Os-Montes existian komunidades enteras de kristianos-muevos djudaizantes. En Palma de Mallorca en Espanya paso lo mizmo kon los "chuetas", algunos de los kualos ya estan admitiendo aviertamente sus raizes djudias.
En Almanya, onde ensenya sensias politikas en la Universidad Libre de Berlin, el prof. Ignacio Sotelo se deklaro djudaizante i proklamo su retorno al djudaizmo en las pajinas de la revista espanyola "Cambio XVI". En el Nordeste de Brasil, un pastor luterano del Estado de Rio Grande do Norte, Joao Medeiros, torno al djudaizmo djuntos kon su famiya i sus amigos a traves de una "rekonversion" sovre la kual fue publikado un ancho reportaje en la revista "Veja" la mas importante del paiz. En Sao Paulo, Helio Daniel Cordeiro fundo la "SHEMA" - sosiedad ebraika para el estudio del marranizmo i empesa un lavoro de difuzion del djudaizmo entre los desendientes de los kristianos muevos.
En Brasilia, en esta mizma epoka, Sonia Bloonfeld Ramage, prezento una teza de M.A. en el departamento de antropolojia de la Universidad de Brasilia, basho el titulo "La Fenix de Abraham: Identidad Judia en el Nordeste Brasilenyo".
En Cincinnati, Ohio, (U.S.A.), el rabino Jacques Cukierkorn prezento su teza sovre los "Djudios-muevos" del Nordeste Brasiliano en el Hebrew Union College. En la revista Aki Yerushalayim de Israel, es publikado el artikolo de Rachel Amado Bortnick "Retorno al Djudaizmo despues de 500 anyos: Istoria sovre Vivensia, Koraje i Esperansa" onde se konta sovre el retorno al djudaizmo de desendientes de kristianos-muevos en Uruguay i en Mexico. Oy se puede konstatar el fenomeno de rekonversion al djudaizmo del marranizmo i de rekonversiones al djudaizmo komo un echo mikro sosiolojiko. De tal manera ke profesores i investigadores de institusiones diversas komo por enshemplo universidades Maimonides i de Tucuman (Argentina), universidades de Sao Paulo, Rio de Janeiro i Rondonia (Brasil), universidades de Tel Aviv i Yerushalayim ansi ke el Instituto Spinoza (Israel), universidades Pontificia i Civil, de Salamanca, universidad Nacional (Chile), universidad de Quebec en Montreal (Canada) etc., estan mostrando intereso en anchear sus konosensias sovre el tema de los "djudios-muevos".
En el nordeste de Brasil, el sentro del "fenomeno marrano" se situa en la sivdad de Caico, en el estado del Rio Grande do Norte. Desde los anyos 70 esta sivdad atira la atension de los investigadores del djudaizmo en segito a las investigasiones echas por un saserdote, el Padre Antenor Salviano de Araujo, ke demando del ken era entoses gran rabino de Sao Paulo, el rabino Fritz Pinkuss de embiar un eksperto para azer una evaluasion de la "erensia djudia" de su sivdad.
El rabino embio a la Profesora Anita Novinsky de la Universidad de Sao Paulo ke izo investigasiones i pudo konstatar la existensia en Caico de provas etnografikas ke konfirman la sospecha del Padre Salviano.
Dos anyos atras, el rabino Jacques Cukierkorn izo un estudio en toda la rejion del Vale do Serido, onde esta la sivdad de Caico i entrevisto ayi a numerozas personas para yegar a la konkluzion ke ay indikasiones sovre el pasado djudio de una buena parte de la povlasion lokala. El rabino vijito en las sivdades de Natal (kapitala del estado), Mossoro, Apodi, Filguiera, Sao Francisco d'Oeste, Caraiba, Sao Miguel, Jardim das Piranhas, Carnauba dos Dantas i prinsipalmente Caico.
En sus investigasiones el deskuvrio ke Jose Nunhez Cabral de Carvalho (1913-1979) fue el pioniero i reorganizador de la komunidad marrana del Rio Grande do Norte. En Natal, el rabino entrevisto a Joao Medeiros ke, komo lo dishimos, se rekonvertio al djudaizmo despues de aver bivido komo katoliko i, mas tadre protestante. El Padre Salviano ke fue tambien entrevistado konto ke sus investigasiones en el periodo entre 1973-1989 le konfirmaron ke Caico fue en el pasado el sentro de numerozos marranos ke se avian aresentado en el Vale do Serido afin de poder djudaizar sin peligro.
En la sivdad de Carnauba dos Dantas Jacques Cukierkorn entrevisto a Helder Baruh do Nascimento ke le aseguro ke la povlasion de la sivdad no kome karne kon sangre, segun esta enkomendado en la Tora. En Picui el rabino entrevisto varias personas para poder konfirmar una informasion dada por Jose Nu¤ez Cabral de Carvalho, ke la iglesia de Picui avia sido fraguada sovre las ruinas de una antigua sinagoga. El no pudo konfirmar esta informasion ni niegarla. Para aklarar esta kestion kale azer una ekskavasion arkeolojika en la iglesia.
En Natal el rabino enrevisto al injeniero Joao Medeiros, mensionado de antes segun el kual sus padres i avuelos siempre afirmaron ke eran djudios marranos: "Mi padre no me desho ir a la eskola publika porke la ensenyansa era katolika -- afirma Medeiros, adjustando ke -- el kura defendio al lechero de vender leche a muestra famiya siendo ke sospechava ke eramos katolikos por afuera ma djudios por adientro."
Joao Medeiros se konvertio mas tadre al protestantizmo i devino pastor de una iglesia evanjelika. El profundizo entoses sus estudios del Antiguo Testamento i poko a poko konfirmo su erensia djudia asta el punto ke, konvensido de la nesesidad de tornar al djudaizmo, izo un viaje a Rio de Janeiro para demandar su rekonversion a la relijion de Moshe, en lo kualo fue ayudado por el rabino Lemle, desde entonses el es uno de los mas ardientes defensores de la salvasion del djudeo marranizmo en el Nordeste Brasiliano. Oy la komunidad djudia del Rio Grande do Norte tiene 12 famiyas, de las kualas 8 son marranas rekonvertidas, i 10 miembros solteros, tambien rekonvertidos.
En Natal, kapitala del Rio Grande do Norte, fue kreada la Fundasion Ben Abraham ke, komo la "SHEMA" de Sao Paulo se dedika la estudio del fenomeno marrano i a ayudar los ke dezean realizar el largo viaje de retorno al djudaizmo de sus antepasados.
Este fenomeno, ke por falta de una mijor terminolojia yamo "djudios muevos", es un echo ke traversa las frontieras de paizes i kontinentes, podiendo ser observado en Espanya, Portugal, Brasil, Uruguay, Mexico, Estados Unidos i otros paizes ke resivieron los ekspulsados de Espanya i Portugal. Afin de poder estudiar este fenomeno i al mizmo tiempo ofreser ayudo espiritual a los desendientes de las viktimas de estas ekspulsiones el rabino Jacques Cukierkorn kere fondar un Instituto Internasional para el Estudio del Marranizmo - proyekto ke merese todo el apoyo nesesario para la realizasion de una ovra tan importante. El retorno al djudaizmo, para los kristianos-muevos ke lo dezean, es mas ke un derecho: se trata de una nesesidad personal en el kampo de la fe i un akto de djustisia a la memoria de muestros antepasados, martirizados por la intoleransia de una relijion i los reyes de Espanya i Portugal.
Desdel punto de vista etiko, sosiolojiko, teolojiko i psikolojiko es nesesario entender el afan de tornar a un kamino ke tanta djente fue ovligada a abandonar. Si Freud tiene razon al afirmar -- en su letra al Bnei Brit -- ke los djudios tienen una "arkitektura psihika" diferensiada, lo ke los aze diferentes i en opozision a la sosiedad en la kuala biven, se puede entender ke los marranos, los kristianos muevos se sienten ainda desplasados i enkomodados en sus pozision de doble identidad, luchando entre sus dos identidades ke son, todas las dos inkompletas. En los meandros de la istoria postulada por Don Miguel de Unamuno, la erensia djudia no fue nunka olvidada entre la "djente de la nasion", los djudios konvertidos por la fuersa al kristianizmo ke kolonizaron el Meuvo Mundo. Ya yego la ora de azerles djustisia, a traves de la akseptasion de sus desendientes en la Tienda de Abraham.

Confarad, o primeiro congresso sefaradi do Brasil


Teve lugar no Rio de Janeiro, em novembro último, o primeiro Congresso Sefaradi do Brasil que reuniu não só descendentes de judeus de origem espanhola e portuguesa, como também estudiosos dos aspectos históricos deste grupo humano. "No âmbito das comemorações dos 500 anos do descobrimento do Brasil, esta será uma oportunidade única de divulgar para as novas geracões um capítulo pouco conhecido da história do Brasil, Portugal e Espanha", assinala Alberto Nasser, presidente do Conselho Sefaradi e do Confarad.
O país comemora também os 500 anos dos Pereira, Nogueira, Oliveira, Gomes, Pinto, Moreira e outras tantas famílias de origem espanhola e portuguesa que, em correntes migratórias sucessivas, do Descobrimento até a Independência, ajudaram a construir a nação brasileira. São os chamados cristãos-novos, judeus sefaradim em sua origem, que hoje representam cerca de 35% da população.Há 30 anos, a pesquisadora Anita Novinski, do departamento de história da USP e também do Arquivo de Portugal, dedica-se ao minucioso trabalho de resgate da história destas famílias, que para fugir dos rigores da Santa Inquisição, aceitaram a fé católica, emigraram para o Brasil, embora secretamente continuassem a cultivar certos hábitos e tradições judaicos, que se incorporaram à cultura tradicional. Anita Novinski é autora de seis livros, entre eles "Ibérica Judaica".
O principal destaque do Congresso foi a exposição de Torahs, o pergaminho sagrado dos judeus, que contém os cinco livros do Antigo Testamento. Entre as relíquias está a Torah mais antiga do mundo, datada do Século XIII, que pertencia à coleção particular do Imperador Dom Pedro II. Atualmente está guardada no Museu Nacional. Especialmente para a ocasião, vieram ainda uma Torah do século XVI, da Turquia, e outra cjua provável origem teria sido a primeira sinagoga das Américas, instalada em Recife, no início do Século XVII.
Um pouco de história
Diversos episódios político-militares ocorridos a partir do século XIV vieram comprometer a harmonia até então existente entre os habitantes de diferentes crenças da Península Ibérica. Quase que ao mesmo tempo em que as caravelas de Colombo e Cabral singravam os mares à procura de novas terras, uma imensa legião de refugiados judeus era obrigada a abandonar às pressas os territórios da Espanha e, posteriormente, de Portugal, em busca de um refúgio seguro.
Os judeus habitavam a Península Ibérica há 15 séculos e ostentavam, em sua grande maioria, nomes e sobrenomes portugueses e espanhóis. Além disso, possuíam um imenso orgulho de sua condição "Sefaradi", ou seja, naturais de Sefarad, que, em hebraico, era - e ainda é - o nome geográfico da Península Ibérica.
Apesar da exiguidade do tempo e dos riscos de uma viagem para o desconhecido, muitas famílias fizeram questão de carregar a chave das suas casas, pois sonhavam em poder retornar, um dia, à sua querida Sefarad. Além das chaves, da saudade dos parentes e amigos que não puderam ou não quiseram partir, essas famílias levaram também seu idioma, suas canções, sua culinária e sua cultura. Diversos países do Mediterrâneo mais a Holanda e as terras do Novo Mundo receberam levas e mais levas de judeus refugiados. A Diáspora Sefaradi representou, para os judeus ibéricos, uma dupla provação. Somando-se à perda de todos os bens era preciso aprender às pressas novos hábitos e idiomas para poder sobreviver nos países que os acolheram.
Em seus novos lares, os sefaradis continuaram vivendo como se ainda estivessem na Espanha e em Portugal. Nas ruas, falavam francês, flamengo, turco, árabe, grego e as demais línguas das nações que lhes deram abrigo, mas no interior das suas casas e sinagogas usavam o "ladino", uma mistura de espanhol e português.
Afora a língua, os judeus ibéricos mantiveram intactos seus hábitos alimentares, seus provérbios e sua harmoniosa música, preservando para a atual geração, de uma forma mágica, o cotidiano dos seus ancestrais espanhóis e portugueses de 500 anos atrás.
A partir dos séculos XIX e XX numerosas famílias de judeus de origem ibérica e oriental começaram a imigrar para o Brasil. Estabeleceram-se, inicialmente, na região amazônica e, mais tarde, nas cidades do Rio de Janeiro, São Paulo e Porto Alegre. Eram judeus um pouco diferentes dos que chegavam da Europa Central. Muitos ostentavam sobrenomes lusos ou hispânicos (Pinto, Rodrigues, Maya, Barros, Mendes, Cordeiro, Pereira) e falavam um idioma bastante parecido com o português corrente.
O que eles não poderiam imaginar é que uma enorme parcela da população brasileira descendia dos "cristãos-novos", seus irmãos que haviam permanecido na Espanha e em Portugal e obrigados à conversão. Muitos desses cristãos-novos tinham participado da epopéia dos descobrimentos (Gaspar da Gama ), das primeiras Capitanias Hereditárias (Fernando de Noronha), da introdução da cana de açúcar no Nordeste (Diogo Fernandes), da fundação de São Paulo (Padre José de Anchieta) e da fantástica expansão territorial realizada pelos bandeirantes (Raposo Tavares). Sem esquecer a saga intelectual e existencial de Antonio José da Silva, alcunhado de "o judeu", cuja obra teatral é da maior importância e cuja vida e época estão brilhantemente retratadas no livro Vínculos do Fogo: Antonio José da Silva, o judeu, e outras histórias da inquisição em Portugal e no Brasil (Cia das Letras, 1992), de Alberto Dines.
Os sefaradis tinham sempre uma música para cada ocasião, desde a aurora até o crepúsculo. Entoavam canções para celebrar o nascimento, o namoro, o noivado, o casamento, as brigas conjugais e até mesmo a terrível dor de cotovelo. As mais lindas melodias de ninar e os mais belos poemas de amor de todos os tempos fazem parte desse fantástico repertório medieval ibérico que os Sefaradis conseguiram preservar intocado por vários séculos.

Friday, January 20, 2006

La Historia de la Familia Abuchatzira



La Historia de la Familia Abuchatzira

El primero que escribio sobre el origen de la familia fue Rabi Ehiahu Abuchatzira,hijo de Rabi Abraham;bendita sea su memoriaen su obra titulada "Michtav de Ehiahu".Ante los ojos de todo Israel esta bien presente la necesidad de saber con exactitud, quienes fueron sus ancestros y ya esta en nuestrasagrada y divina Torah: Yseran recordados segun sus familias y las casas de sus padres.Y recordado esta tambien en los libros de los profetas "miren hacia vuestro origen", y exprican nuestros sabios traigan a mi, vuestro arbolgenealogico. Tambien segun las leyes eticas y morales es obligatorio buscar nuestras propias raices, para imitar las acciones de nuestrospadres y asi encaminar nuestros pasos por la recta senda.Es por eso que no puedo negar que tengo en mis manos el arbol genealogico de mi familia, escritas por nuestros venerado y gran Rabino, corona de nuestras cabezas, el santo y divino cabalista, Rabi Yaakov Abuchatzira que sus meritos nos defiendan siempre, amen.para que esta, la historia de nuestros origenes no seanunca olvidada por nuestros hijos decidi publicarla en cada uno de sus santos libros.A decir verdad, fue mi muy querido Yosef Abuchatzira y con el, el Sr. David que D-os los conserve, quien me pidio escribir la historia de nuestrafamilia y yo accedi.




Nuestros primer ancestro fue el venerado gran Rabino humilde y piedoso Rabi Lyush Abuchatzira,que D-os lo tengaen la gloria, quien tuvo dos hijos.El primero gran gran sabio y erudito piadoso y modesto Rabi Yaakov Abuchatzira que D-os tenga en su gloria,sobre el cual atestiguaronlos vecinos de nuestra ciudad que Eliahu Hanabi (el profeta) se le revelo y mi padre,que en paz descanse; fue su alumno quien me dijo einsunuo que el profeta se revelo ante el y mi senor padre lo confirmo.Rabi Yaakov que en paz descanse tuvo un hijo sabio y erudito; Rabi David, quien ocupo su lugar en la diigencia espiritual siendo Rabino yjuez de Tefilalet y la region. El hermano de Rabi Yaakov,venerada sea su memoria, el segundo hijo deRabi lyush, Rabi Yijie Abuchatzira,tuvo tres hijos: El gran Rabi, Rabino abraham , el humiede y venerado Rabi Moshe Abuchatzira y Rabi Yosef, distinguida personalidad de suepoca. Rabi abraham,paz en su memoria era padre de mi senor padre, que D-os los tenga en su gloria; quien era el venerado, Santo y piadoso Rabi Masoud Abuchatzira y Rabi Moshe es padre de los hermanos que vivian en la ciudad de Meknas. Uno de ellos era el estudiosoRabi Shlomo Abuchatzira, paz en su memoria y el segundo, integro y honesto Rabi Yaacov Abuchatzira,paz en su memoria y sus hijos Rabi Mordechai y el sabio y erudito Rabi Abraham, que D-os lo guarde, su muy querido hermano David, quien todavia vive. Estos son familiaresdel ya mencionado Rabi Yaakov que D-os lo tenga en la gloria.Rabi Shlomo tuvo dos hijos Rabi Yijie y Rabi Moshe, quien se distinguio por su amplia erudicion, su gran personalidad y piados comportamiento,era modesto y poseedor de gran nombre.



Tenemos mas parientes, ya que nuestras raices se ramificaron pero no es mi intencion mencionarlos; yaque son muchos pero hay entreellos grandes conocedores de nuestras fuentes. Y asi es el estilo de nuestra familia y D-os en su gran compasion hara que la Torah este siempre con nosotros, Amen.Hasta aca las palabras escritas por Rabi Ehiahu, comprobadas y selladas por el gran tribunal de la ciudad de Meknas, pero quiero aclararque el honorable Rabino , escribio sobre dos de las ramas de nuestros arbol genealogico, hijos de Rabi Moshe la tercera rama que habitaba en la ciudad de Fez; en la cual rsidia el gran temeroso de D-os Rabi Yosef Abuchatzira, hijo del mencionado Rabi, Rabi Moshe, quien tuvotres hijos ,el mas destacado Rabi David, que D-os lo guarde y sus hijos el gran Rabi, Rabi Moshe y su hermano ; y el segundo hijo misenor padre; el gran erudito Rabi Abraham, el abajo firmante; mi hermano, el muy querido Rabi Aaron, que viva muchos anos y nuestropequeno hermano temeroso de D-os hecedor de caridades y actos de benevolencia Rabi Ytzhak y sus tres hijos, que D-os los conserve.Nuestra familia, gracias al senor tuvo exito en el estudi de la Torah y sus hijos fueron y son temerosos de D-os.Aqui, en la ciudad de Fez, 12 de Elul 5652(1892) firmo con humildad Eliahu Abuchatzira, hijo de Rabi Abraham.

El nombre Abujatzira-su origen


El nombre Abujatzira-su origen

Bien conocido por todos es la familia Abujatzira, y si yo me pondria a escribir todos los actos milagrosos quehicieron sus miembros durante generaciones - el tiempo se terminaria - y el relato de las maravillas realizadaspor esta santa familia, no podrian ser escritos en su totalidad.Sabido es por todos que los actos de los justos, llevan a la constriccion y arrepentimiento y nos ensenan Ir-at shamaim,temor a D-os nos llenan de entusiasmo que nos empuja a cumplir los preceptos.En un principio la familia se llamaba Elbaz y despues de un acto milagroso realizado por el jefe de la familia, Rabi Shmuel,paz en su memoria, hombre santo y virtuoso hacedor de milagros se cambio el apellido a "Abujatzira".


Y de aqui el origen del nombre sobre el cual escuche de boca del Gran Santo y venerado Rabino Rabi Israel Abujatzira,bendita sea su memoria, descendiente del santo Rabi Shmuel.Sucedio que Rabi Shmuel tuvo que realizar un viaje por mar para ocuparse de una mitzvah.Preparo su equipaje, llego al puerto y encontro un banco que se dirigia a la ciudad que el necesitaba llegar,nuestro Rabino se apersono al capitan y le pidio viajar en el banco, - paqueme como los otros viajeros y lo llevare y si no lo siento,pero no podre hacerlo.




El Rabino le dijo que no tenia el dinero necesario, pero le pidio que lo dejara viajar gratuitamente; el capitan no preston atencion a las palabras de Rabi Shmuel, todoslos ruegos no sirvieron de nada.Nuestro Rabi, acostrumbraba a llevar consigo una alfombra (en idioma arabe, Jatzira), que hizo ? La coloco a la orilla del marse sento sobre ella, tomo su libro comenzo a estudiar y espero pacientemente a que el barco comience su viaje.Cuando los viajeros y tripulantes vieron al Rabi sentado sobre la alfombra se sorprendieron y no comprendieron cual seriael proximo acto del Rabi, pero no les presto atercion. Cuando el barco zarpo vieron que el estudioso de la torah sentado sobre el tapiz viajaba tras ellos estupefactos e impresionados se dirigieron al capitan el cual al ver lo inimaginable exclamo:seguro que es un santo varon ! se apeno y arrepintio por no haberle dejado viajar con ellos, com mucho respeto le pidioal Rabi que suba al barco y no debera pagar por el viaje. El Rabino le contesto - Usted no me permito viajar ahora gracias a D-os estoy mejor que en su barco!



Al arribar al puerto, la gente, que ya sabia de su milagrosa travesia, se apresuro a saludarlo y pedir su bendicion. Desde aquel dia cambio su apellido a Abujatzira, que significa el padre de la alfombra.En el libro "SHEM HAGUEDOLIM (5:75) que escribio el gran Rabino, Rabi Yosef Jaim David azulay- HAJIDA- encontramos la historia de Rabi Shmuely agrega que la razon de su apellido - Abujatzzira- se debe a que solia aislarse del mundo elevandose en su santidad y devocion en su Jatzer ( patio, residencia ) de ahi debe su nombre Abujatzira - siempre en su patio, estudiando todo el tiempo Torah.Del libro Hacedor de milagros

Thursday, January 19, 2006

Rabi Yosef Chaim-Ben Ish Chai


Rabi Yosef Jayim A"H, mejor conocido como Ben Ish Jay, nacio en Bagdad el 27 del mes de Ab del ano 5594 (1834),y fallecio en Gez iraq el 13 de Elul del ano 5669 (1909).En aquella epoca, Bagdad era una de las ciudades mas grandes del imperio Otomano (Turco),y ademas se distinguia por constituir uno de los centros de estudio de Torah en el mundo Sefaradi.Escribio ciento veinte libros y compuso alrededor de doscientos Piyutim (poemas liturgicos).Muchos de estos libros todavia no han salido a la luz. Segun un calculo, solo han sido impresos 44 obras.Ben Ish Chai Rabenu Hacham Rabi Yosef Chaim A"H

Yosef Chaim

El conocimiento que Rabi Yosef Jayim tenia de todas las areas de la Torah era Encyclopedic, y la prueba de ello lo constituyen las variadas obras que escribioAcerca de temas que van desde la Halajah hasta Cabalah, pasando por los analisisDe temas de Agadah (homileticos) y de Musar (etica). No solo eso, sino que ademas Se distinguia por sus capacidades analiticas, mismas que ademas se distinguia por sus capacidades analiticas, mismas que granjearon fama en todo mundo judio.En 1869, visito la tierra de Israel, y especificamente la tumba de Benayahu Ben Yehoyada, que en la antiquedad fuera general en jefe del ejercito del rey Shelomo y,Ademas, presidente del Sanhedrin, el maximo organo legislativo y juridical de Israel.

Segun se relata, visitando esa tumba Rabi Yosef Jayim experimento una inspiracion divina singular y comprendio que la raiz de su alma Se origin en el alma de Benayahu Ben Yehoyada. Debido a esa inspiracion, ahiMismo decidio llamar sus libros en alusion a esa personaje, y es por eso que variosDe sus libros se llaman Bennayahu, Ben Yehoyada y Ben Ish Jai, todos ellos nombres asociados con el.Benayahu Ben Yehoyada es citado en varias partes de la escritura, como en Melajim/Reyes I,cap.1 y shemuel II, cap. 23.ahi mismo, en el v.23:20,la escritura hace un recuento de los hombres del rey David (varios e los cuales entraron al servicio de su hijo shalomo), y entre ellos nombra a beneath. Resulta singular el modo en que el versiculo describe a Benayahu, pues dice: “ Y Benayahu, hijo de Yehoyada, era [ben ish jai]…”

Esa frase literalmente significa “ hijo de un hombre vivo”. Aunque la Masorah (tradicion de la lectura de la escritura) indica que ahi la palabra “vivo”, se debe leer “valeroso” [jayil], Rabi Yosef Jayim escogio la forma escrita BEN ISH JAI como titulo de su libro de halajot mas destacado, la cual merecidamente le valio el se llamado con el nombre del titulo de la obra, y es por eso que comunmente la gente no suele referinse a el como Ben Ish Jay, “nuestro Maestro, el Ben Ish Jay”. (cabe senalar que ademas de la obra halajica Ben Ish Jai, Rabi Yosef Jayim compuso un libro que trata acerca de temas cabalisticos llamados Ben Ish Jayil.)Segun el Talmud en Berajot 18a-b, Benayahu se distinguia por su exceptional proeza en el conocimiento y el analisis de la Torah,tanto que “no hubo otro como elni el tiempos del Primer Templo ni en tempos del Segundo Templo”. No solo eso, sino que segun el Talmud el versiculo literalmente lo llama “hijo de un hombre vivo”[ben ish jay] porque su luz espiritual era tal que “incluso estando muerto era llamado vivo”.

Friday, January 13, 2006

Carta aberta sobre a situação dos Anusim


Nos ultimos anos eu falei extensivamente sobre a situação dos Anusim, as pessoas que acreditam que sejam descendentes daqueles convertidos forçadamente sobre o pulgar da Igreija Católica em Portugal e Espanha durante o século quatorze e quinze.


Anteriormente católicos estão agora em numeros moderados a realizar que muitos dos seus antepassados foram Judeus, e sem dúvida muitos, mas não todos foram. O crescimento e disponibilidade da internet em 1995 ajudou a informação a ser partilhada, e agora dez anos mais tarde, existe uma explosão de interesse. Mesmo que haja alguns sinceramente interessados em ajudar estas pessoas aprender acerca do Judaismo, existe outros que esperam nas sombras do mundo Judaico para os enganar.


Estas pessoas são parte de uma rede, conhecem-se uns aos outros. Toda a gente sabe o que cada um faz. Estas pessoas, a amioria individios, fazem lucro à custa destas pobre pessoas cujos antepassados foram vitimizados há centenas de anos.


Descendentes dos Anusim estão hoje buscando ajuda. Muitos desejam saber tudo sobre o que é um Judeu a como se tornar um Judeu.Aqueles que ajudam os Anusim dividem-se em dois campos, aqueles que querem ajudar porque acreditam que eles precisam de ajuda e têm que ser ajudados. E aqueles que ajudam os Anusim porque estendendo concelho para eles resultará em lucro. No primeiro grupo estão sociedades como Shavei Israel, Chabad Lubavitch e individos bem conhecidos como Rabino Moshe Otero em Miami, Moshe Lopez, em Orlando and e outros pelo mundo inteiro. No segundo grupo existem grupos e individos, alguns extremamente manhosos, eles estão a “trabalhar com os Anusim” por razões menos honráveis. Claro que eu não posso nomear nomes, a nossa sociedade politicamente correcta não me permite de o fazer, mas posso vos dizer aquilo que eles fazem. Aquilo que eles fazem é vender Judaismo em troca de dinheiro. Eles o venderam a pessoas que são sinceras em espirito , mas ignorantes em conhecimento . Eles o vendem aos Anusim. Conversão ao Judaismo mudou de algo baseado na Torah e Mitzvot à prostituição. Tem Caído no buraco negro “se me pagares , eu dou-te o que queres”.


Conversão ao Judaismo está agora até desponivel electronicamente. Existem programas de estudo em casa, organisados sobre a estrutura do Judaismo Reform (Reforma). O candidato estuda em casa e uma vez que sinta que tenha estudado suficiente para se tornarem Judeus , voam até um Hotel em Miami, onde em apenas oito horas são ensinados por um “rabino” ética judaica, orações, bençãos, tradição costumes , valores, e o holocasto. O candidato então escolhe o seu nome hebraico , caminha até à praia mais próxima para imersão mo Mikvah e instantaneamente são “Judeus”.


Apenas oito horas com o “rabino” e se tornam “Judeus” assim que se secam estes Judeus podem viajar ao prédio da federação Judaica em Biscayne Boulevard e aplicar para fazerem Alyah- Isto não é uma exageração da nossa parte. Pois o escritório de Alyah processa muito rapidamente as aplicações. Eles podem ir de Cristãos, Hindus, mulçumanos ou outra religião não judaica a tornarem-se Judeus e obterem uma data de chegada a Israel no espaço de 3 a 5 dias. Este programa de conversão na internet é apenas um em muitos.

Outro programa de conversão existe onde o candidato se encontra vinte vezes com o “Rabino” e paga uma propina de $125. Com isto, eles recebem 30 minutos de lições da mulher do “Rabino” que ensina “basico Hebraico” em 30 minutos. Com $125 eles podem comprar legalmente cidadania israelita.



Outro “Rabino” um que é bem conhecido no meio dos Anusim, oferece o seu sistema de conversões em viajem. Este verão ele planeia viajar até à America Central e America do Sul. Ele planeia viajar ao Ecuador, onde fará 28 conversões entre as familias dos Anusim. Em Julho , ele fará uma segunda viajem por 6 países Honduras, El Salvador, Colombia, Guatemala, Costa Rica, and Panama para fazer o mesmo. Ele aceita pessoas que digam que têm raizes Judaicas, “educa-os” e entraga nas suas mãos um certificado depois de receber dinheiro ou cheque.


A partir de Fevereiro 2002, qualquer um que faça um destes programas de conversões que eu descuti é considerado Judeu pelo supremo tribunal israelita. Depois de atender este programa de “conversão” eles podem fazer aplicação e são legalmente abrangidos pela lei que diz qualquer Judeu tem o direito de viver em Israel. Estas pessoas têm o direito a uma passagem de avião de graça, podem mudar-se para Israel onde receberam beneficios financeiros e outros durante onze anos. Mesmo assim aquwlas pessoas que recebem estas pseudo “conversões” teram imenso problemas no futuro. Elas teram problemas with Bar mitsvas para suas crianças, casamento, e muitos outros tópicos. Elas continuaram nas margens da sociedade Judaica , porque elas NÂO têm uma conversão legitima. Se os Anusim querem retornar esta é a forma errada de o fazer.



A questão pode ser feita, porque é que um fluxo de muitas pessoas veêm de paises latinos pobres reivindicando que são Judeus? Enquanto uns são mesmo descendentes de Judeus outros apenas qurem mudar-se para um país mais moderno e obter os beneficios que lhes seram dados numa bandeja de prata.


A facto é que programas existem para converter Anusim e dar conversão não halachic. Os “Rabinos” que estão a “converter” os anusim (ou retorna-los como gostam de dizer) ao Judaismo, desenvolveram um modelo for a da estrutura Halachica, onde fazem lucro das propinas das conversões.


Klal Yisrael, a Nação Judaica, deve e têm que receber todos os ger zedekim (Convertos justos) ao Judaismo. Mas assim como os convertos têm a responsibilidade de ser sinceros, os seus professores têm que ser membros da comunidade Judaica autorisados, não vultos noturnos que mostram indentificações que diz “Rabino” e assinam documentos reconhecendo a pessoa que lhes dá dinheiro como Judeus.


Membros da comunidade ortodoxa devem estar vigilantes e não se deixarem enganar por pessoas que se entitulam “Especialistas dos Anusim” quando essas mesmas pessoas não têm interesse senão fazer dinheiro com os Anusim. Alguns desses “Espertos Dos Anusim” não são nada mais do que missionários que trabalham sobre o mito da Igeija protestante que os Judeus tem que regressar a Zion. Até os cripto judeus. Algumas destas pessoas mudaram-se para Israel onde então a enganar o rabinato ortodoxo a media e o governo. Essas pessoas que não são legitimas têm um chare que convence as pessoas da sua legitimidade, normalmente porque se associam e fazem amigos entre pessoas legitimas. Os lideres destes grupos tem que ser eradicados e parados.




Rabinos e politicos israelitas, eu aviso-vos, tenham atenção aqueles que venha ter convosco, com conversas mansas e ideias grandes de trazer milhares de Anusim hispanicos a Israel. Eles fazem grandes declarações porque cobram uma taxa por cabeça, por cada Anusim que retorna. Outra vez digo, existem organisações legitimas e individos ajudando judeus perdidos, existem tambem pessoas que iniciaram varias organisações com nomes interessantes fazendo nada mais do que enganar as pessoas, esvaziar as a suas carteiras e criar problemas emocionais.


Os politicos israelitas têm a responsibilidade de proteger o caracter judeu do estado judaico. Uma coisa é não ser praticante, outra é de não agir contra a destruição da vossa religião. Da mesma forma os Rabinos principais da nossa geração necessitam de discutir este tópico. Necessitam de desenvolver padrões que o mundo Judaico possa usar para educar os Anusim. Como resolver as suas necessidades, como protégé-los do vendedor de banha de porco e outros.

http://www.bnaianusim.org/openletter-port.html

Thursday, January 12, 2006

Cemiterio Judaico-Portugues Beth Haim

Túmulo de Menasseh ben Israel

Aspecto de Beth Haim
Beth Haim é um cemitério histórico judaico português, situado em Ouderkerk aan de Amstel, nos arredores de Amsterdão. Aqui estão sepultados judeus holandeses de origem portuguesa. A comunidade judaica de origem portuguesa era muito importante no século XVII, o chamado século de ouro da Holanda, em que a Holanda se estabeleceu como uma nação de relevo no contexto mundial.

We are back at home

Approx. 900,000 Jews were kicked out (with no right of return) of Muslim/Arabs countries all across the middle east and North Africa last ...